ضرورت داشتن استاد در زندگی یکی از مهمترین مباحثی است که باید روی آن بسیار بحث شود و البته جسته و گریخته روی این موضوع بحثهایی هم شده اما یکی از چیزهایی که مبهم مانده و بسیاری از افراد خصوصا کسانی که وارد مباحث علم دین می شوند در آن دچار اشتباه می شوند این است که استاد تعلیمی و استاد تربیتی را اشتباه می گیرند و بسیار اتفاق می افتد که با داشتن یکی از دیگری غافل می شوند. توضیح آنکه استاد دو نوع است یکی استاد تعلیمی که مسائل علمی را آموزش می دهد و هر کسی باید در هر علمی که وارد می شود چنین استادی را داشته باشد تا در آن علم رشد نماید و دیگری استاد تربیتی که انسان را پرورش داده استعدادهای او را شکوفا نموده و بارور می سازد. خیلی از افرادی که استاد تعلیمی دارند گمان می کنند که چنین استادی برایشان کافی است و با همین استاد می توانند تربیت شوند لذا هیچگاه دنبال استاد تربیتی نمی روند در حالی که چنین پنداری باطل است زیرا تزکیه و تربیت از عهده استاد تعلیمی بر نمی آید و حتما باید یک استاد تربیتی باشد تا شاگرد را تربیت نیز نماید هر چند که گاهی ممکن است که یک استاد بتواند هم معلم باشد هم مربی و توانی هر دو مسئولیت را داشته باشد ولی در هر حال لازم است مراحل تعلیم و تربیت (تزکیه) هر کدام در جای خود طی شود.
متأسفانه در بزرگان هم گاهی دیده می شود که وقتی سخن از اساتیدشان به عمل می آید اعلام می کنند که اینها استاد دارند و بی استاد نیستند اما توجه ندارند که این فقط استاد تعلیمی است و باید استاد تربیتی هم داشته باشند که متأسفانه بعضی از این بزرگواران با تمام استعدادی که در علم داشته و دارند از داشتن استاد تربیتی بی بهره بوده اند زیرا از این موضوع که استاد تربیتی غیر از استاد تعلیمی است بی اطلاع و یا غافل بوده اند.
ممکن است عده ای پیدا شوند که استاد تربیتی داشته باشند اما استاد تعلیمی نداشته باشند که البته چنین صورتی به ندرت اتفاق می افتد زیرا قطعا استاد تربیتی، شاگردش را به فراگیری علم نزد استاد تعلیمی فرمان می دهد و نمی گذارد که شاگردش در جهل بماند زیرا جهل از اصلی ترین موانع در تزکیه و تربیت است اما گاهی عده ای هستند که با وجود توصیه استاد تربیتی مبنی بر فراگیری علم و زدودن جهل باز هم از تحصیل علم نزد استاد تعلیمی سر باز می زنند که صد البته چنین کسانی به رشد و تعالی نخواهند رسید زیرا رشد در سایه تزکیه و تعلیم به دست خواهد آمد.
در هر حال استاد تعلیمی شما را در علم بارور می سازد و راه های رسیدن به علم را به شما یاد می دهد و شما را در علم پخته می سازد اما دیگر با سایر مسائل زندگی شما کاری ندارد اما استاد تربیتی برای پرورش شما بر همه امور زندگیتان نظارت می کند و از مسائل شخصی تا مسائل خانوادگی و مسائل اجتماعی بر روی شما کار می کند لذا هم شما را تشویق می کند هم تنبیه؛ گاهی به شما میدان میدهد گاهی شما را محدود میکند؛ شما را موعظه و نصیحت می کند و خلاصه اینکه تمام قوانین و قواعد تربیتی را برای بارور کردن شما به کار می بندد.لذا کسی که می خواهد استاد داشته باشد باید به این نکته توجه کند که اولا باید هم استاد تعلیمی داشته باشد هم استاد تربیتی. ثانیاً درک کند که هر استادی به وظیفه خودش عمل می کند. گاهی دیده میشد که که عده ای انتظار دارند استاد تربیتی نیز مانند استاد تعلیمی نسبت به امور شخصی و خانوادگی و اجتماعی شاگرد بی تفاوت باشد در حالی که استاد تربیتی موظف است حتی در امور خصوصی شاگرد نیز تفحص نماید تا در تربیت شاگرد موفق باشد.
ناگفته نماند که نظام آموزش و پرورش دینی وظیفه دارد بستر را برای پیدایش چنین استادانی فراهم کند و این کار با راه اندازی دوره های تربیت معلم و تربیت مربی محقق خواهد شدیعنی باید همانطوری که یک سیستم و نظام برای تربیت معلم راه اندازی می شود یک سیستم و نظام هم برای تربیت مربی راه اندازی شود تا خلأ استاد تربیتی پُر شده و جامعه ما از بیماری بی تربیتی نجات یابد. بیماری یی که حتی دامنگیر مراکز علوم دینی هم شده و آنجا نیز از خلأ استاد تربیتی رنج می برد.
[ دوشنبه 93/4/9 ] [ 9:56 صبح ] [ فتیان ]
