در حدیثی از امام رضا صلوات الله علیه داریم که خداوند از دو چیز نمی گذرد 1_ شرک 2_ آزار مومن.
کسی که به آخرت می رود و بخشیده نمی شود، می بیند که خدا از همه می گذرد مگر از این دو نفر و به همین دلیل، طبق آیات 28 و 29 سوره فرقان میگوید:
ی?ا لَیْتَنِی اِتَّخَذْتُ مَعَ اَلرَّسُولِ سَبِیلاً
ی?ا وَیْلَتى? لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلا?ناً خَلِیلاً
اى کاش با پیامبر راهى برمى گرفتم تا مشرک نمی شدم و
اى واى، کاش فلانى را دوست نگرفته بودم تا مومنین را آزار نمی رساندم.
این دو آیه به ما می فهماند که برای اینکه از کسانی نباشیم که مورد مغفرت الهی قرار نمی گیرند پس باید دو چیز را داشته باشیم: 1_ محمد و آل محمد 2_ شیعه محمد و آل محمد؛ که در اولی توسل داریم و در دومی اخوت داریم. هشت سال ایستادگی ما در مقابل بعثی ها و استکبار جهانی با همین دو اصل توسل و اخوت بود. ما امر به استقامت شده بودیم (استقم کما امرت) و این استقامت ما با توسل و اخوت به نتیجه رسید اما به محض جدا شدن این دو ، یا حذف یکی از دو مورد، همه چیز را از دست دادیم.
امروزه شما در مورد اول یعنی توسل به محمد و آل محمد چیزهایی شنیده اید اما متأسفانه مورد دوم یعنی اخوت با شیعه محمد و آل محمد در جامعه ما حذف شده است حتی آرام آرام واژه های برادر و خواهر بین مومنین از بین رفت و بسیاری از مشکلات ما در جامعه از همین جاست. تا وقتی که اخوت در جامعه ما نهادینه و فرهنگ سازی نشود به طرف جامعه مهدوی نخواهیم رفت زیرا جامعه مهدوی جامعه ای است که این دو اصل اساسی در آن جریان دارد یعنی برادران و خواهرانی که زیر سایه پدری آگاه و مهربان، دارای حیات طیبه اند.
کسی که با رسول (محمد و آل محمد) راهی در پیش گیرد ( ی?ا لَیْتَنِی اِتَّخَذْتُ مَعَ اَلرَّسُولِ سَبِیلاً ) و برادران مومن را برگزیند و از نا اهلان دوری گزیند ( ی?ا وَیْلَتى? لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلا?ناً خَلِیلاً ) این چنین کسی دچار شرک و آزار مومن نخواهد شد. با همراهی رسول به ایمان به الله و ولی الله و نیز دوری از شرک خواهیم رسید و با برگزیدن برادر مومن و دوری از نا اهلان به نفع رساندن به مومنین و ترک آزار ایشان خواهیم رسید که به فرموده امام زکی عسکری، خصلتی بالاتر از این دو نخواهد بود (خصلتان لیس فوقهما شیء الایمان بالله و نفع الاخوان).
حذف اخوت، مسأله ای است که همیشه به آرامی توسط شیاطین جنی و انسی صورت گرفته است و شما حتی متشرعین را می بینید که چقدر مواظبند که دچار شرک نشوند لذا همیشه فریاد امتحنوا شیعتنا عند مواقیت الصلاة را سر می دهند تا با پرداختن به صلات از شرک دوری گزینند اما ادامه حدیث را که می فرماید و المواساة مع اخوانهم (مواسات با برادران)، حذف نموده و اعلام نمی کنند. در حالی که بدون این مواسات و تنها با نماز، نمی توان شیعه بودن را اثبات کرد.
وس اگر می خواهیم واقعا به توحید برسیم. باید به توسل و اخوت برگردیم یعنی به دو اصلی که ما را در مسیر استقامت بر امر الهی ثابت قدم نگه داشته بود.
[ شنبه 95/12/28 ] [ 7:50 صبح ] [ فتیان ]
