اما نکته مهم اینجاست که این دیدگاه بر اساس انسان دنیوی و یا به عبارتی اُمانیسم است که بیشتر و بالاتر از دنیا را نمی بیند. ولی یک مومن که انسانی الهی است و فراتر از دنیا را می بیند همه دنیا با تمام طول و عرضش به مثابه امروز است بلکه طبق فرمایش رسول مومنان حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله دنیا ساعتی بیش نیست (الدنیا ساعة). چرا که مومن به وسعتی رسیده که دنیا را پشت سر گذاشته و دنیا در نظرش بسیار کوچک است. با این بیان در نظر یک مومن، فردا آخرت است و مومن هنگامی که برای فردایش می اندیشد و برنام ریزی می کند یعنی برای آخرتش اندیشیده و برنامه ریزی می کند. شما اگر برای صد سال آینده هم فکر کنید در نگاه یک مومن هنوز امروز است و شما برای فردایتان فکر نکرده اید. انباشته شدن پولها روی یکدیگر به امید اینکه فردا راحتی به دست آید خیالی خام بیش نیست زیرا هنوز در امروز هستید و فردا آخرت شماست.
برنامه ای هم که برای فردای آخرت می ریزید باید بر اساس موقعیت و شرایط آنجا باشد. شما در فردا به جایی منتقل می شوید که فضای آن با فضای دنیای امروزتان کاملاً متفاوت است. نوع خوراک و پوشاک و اسکان و شادی و غم آن با اینجا متفاوت است. فهمیدن این مطلب می تواند با در نظر گرفتن شرایط یک فضا نورد آسان می شود. یعنی یک فضانورد چیزهایی که می خواهد با خود به فضا ببرد غیر از چیزهایی است که در روی زمین لازم دارد چرا که فضای آسمان با فضای زمین کاملاً متفاوت است. در آنجا خوراک و پوشاکی که اینجا دارد به کارش نمی آید. در آنجا وضعیتی خواهد داشت که برای اینکه در آنجا بتواند زندگی کند باید چند سال در زمین تمرین کرده و چیزهایی را رعایت کند تا در آنجا بدنش متلاشی نشده و یا اختلالی در سیستم بدنی اش ایجاد نشود و اینست که فضانوردانی که می خواهند به فضا بروند مدتها قبل از پرواز در قرنطینه می روند و در شرایطی قرار گرفته و تمریناتی می کنند تا بتوانند در آن فضا قرار گرفته و با مشکل مواجه نشوند. با این توضیح فهمیده می شود که برای رفتن به آخرت که جدّی ترین و قطعی ترین مسئله برای هر انسانی است باید قبل از پرواز شرایط رفتن به آنجا را فراهم آورد و چنانچه گفتیم فضای آنجا با فضای اینجا فرق دارد. در آنجا پول و مال و پُست و مقام و شهرت و محبوبیت و ... به کار نمی آید. یک فضانورد اگر هزاران مال و منال داشته باشد اما اگر کپسول اکسیژن نداشته باشد و دوره فضانوردی ندیده باشد ذره ای به حالش سود نخواهد داشت مگر اینکه از مال و منالش برای تهیه کپسول اکسیژن و دوره فضانوردی استفاده کند. برای کسی هم که به سفر آخرت می رود این همه مال و منال به کار نمی آید. در آنجا تقوا لازم است (فإن خیر الزاد التقوی). و شما هرچه ایمان و عمل صالح فراهم کنید در آنجا آسوده تر خواهید بود (إن الانسان لفی خسر إلا الذین آمنوا و عملوا الصالحات). در اینجا باید سختی ها و تمریناتی را تحت نظر یک مربی متحمل شوید و دوره آخرت ببینید تا در آنجا متلاشی نشده و به زباله دان جهنم انداخته نشوید. لذا کسی که می خواهد در آنجا آسایش و سرور ابدی پیدا کند باید خلوتی کرده، بنشیند و بیاندیشد و از کسانی که با آن فضا کاملاً آشنایی دارند بپرسد که چه چیزهایی را باید برای آنجا فراهم کرده و چه تمریناتی را باید انجام دهد زیرا فضای آنجا با تصوراتی که ما داریم کاملا متفاوت است و در هر حال چه بخواهیم چه نخواهیم دیر یا زود قهراً به آنجا خواهیم رفت.
بله اینست فکر مدرن. فکر مومن حقیقی است که فکر مدرن است زیرا به این وسعت رسیده و درک کاملی از موضوع پیدا کرده است و به همین خاطر است که مومن همیشه فکر معاد دارد و اهل معرفت، شاگردانشان را به فکر معاد دستور می دادند.
[ چهارشنبه 94/2/30 ] [ 10:29 صبح ] [ فتیان ]
