ابتدایی ترین مرحله آموزش قرآن، مرحله قرائت است یعنی کلاس اول ابتدایی در قرآن آموزی قرائت قرآن است. و این برکات و ثوابی که برای قرائت قرآن در روایات آمده هنوز برای ابتدایی ترین مرحله است. قرآن آنقدر نورانی است که کمترین مواجهه با آن، نورانیت را به ارمغان می آورد چه رسد به مراحل بالاتر. اما انحرافی که در اینجا هست ماندن در همین کلاس است. کسانی را در جامعه می بینیم که پنجاه سال در کلاس اول مانده اند و به این ماندن افتخار هم می کنند و به همین دلیل، خود را از دیگران برتر می پندارند. ماندن در قرائت قرآن، ماندن در کلاس اول قرآن است. مشکلی که از این بدتر است و کسی به آن اصلاً توجه ندارد این است که معنای قرائت قرآن را نمی دانند. خواندنی که بدون دانستن ترجمه عبارت باشد قرائت محسوب نمی شود بلکه به آن لقلقه می گویند. بله قرآن آنقدر نورانیت دارد که اگر یک مومن آن را لقلقه هم نماید از نورانیت قرآن بهره ور می گردد. (غیر مومن از قرآن هیچ بهره ای نمی برد). در هر حال لقلقه به مراتب پایین تر از قرائت است و متأسفانه جامعه ما لقلقه قرآن را قرائت می دانند و قرائت قرآن را هم نهایت همراهی با قرآن می پندارند. و آنچه که امروز در جامعه ما دیده میشود لقلقه قرآن است نه قرائت قرآن.
[ سه شنبه 94/5/27 ] [ 11:5 صبح ] [ فتیان ]
