در أمالی صدوق روایتی وارد شده که رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود: «وَ إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانَ لِأَنَّهُ یَتَشَعَّبُ فِیهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِین» ماه شعبان را شعبان نامیدند به این دلیل که در این ماه رزق شیعیان، شعبه شعبه می شود و به آنها داده می شود. در این ماه به شیعیان شعله معرفت می دهند. ماه شعبان ماه متبرکی است که اختصاص به رسول مکرم اسلام دارد و در روایت وارد شده که در این ماه هر عملی را که انجام می دهید به نیت تقرّب به رسول اکرم باشد همانطور که در ماه رجب باید اعمال برای تقرب به امیرالمومنین صلوات الله علیه بوده و در ماه رمضان برای تقرب به حضرت زهرا صلوات الله علیها باشد. هر چند این بیان از مباحث عرفاست اما جامعه شیعه هم نباید از این نعمت بی بهره باشند و اعمالی که انجام می دهند به نیت تقرب باشد. اگر نیت تقرب باشد اولین سودش برای خود ما خواهد بود اما بحث در این است که اعمال، صرفاً اعمال ظاهری نباشد مثلا برای حاجات مادی یا حاجات معنوی در حد پایین نباشد بلکه بیشترین لحاظ باید برای تقرب باشد و چقدر زیباست که در اثر این عبادتها به اهلبیت عصمت و طهارت، تقرب پیدا کنیم. ما اعمالی که انجام می دهیم معمولاً برای این است که ثوابی گیرمان بیاید حالا اگر از خدا بخواهیم که این ثواب را به تقرب تبدیل کند از همه ثوابها بهتر خواهد بود و ما را هم در محضر اهلبیت قرار می دهد و باعث می شود که از شیعیان این بزرگواران باشیم. چون شیعه آل محمد یعنی کسی که قرب به آل محمد دارد. و کسی که از اهلبیت دور باشد شیعه نماست نه شیعه. اگر با نهایت تأسف امروزه شیعه حقیقی کم شده و شیعه نما زیاد شده به این علت است که به اصل نمی پردازیم و فقط یک سری ظواهر را رعایت می کنیم که فقط آن را هم علامت شیعه بودنمان می دانیم در حالی که اصل در شیعه، تقرب به اهلبیت است و تقرب هم حاصل نمی شود إلّا به معرفت و محبت و اطاعت از اهلبیت. یعنی اگر کسی کسی معرفت نداشته باشد تقرب هم نخواهد داشت و هر چه معرفت و محبت و اطاعت بیشتر باشد تقرب نیز بیشتر خواهد بود. این تقرب هم صوری و فقط ذهنی نیست بلکه حقیقی باید باشد. باید سعی کنیم در این دنیا از تمام شیطنتها و شیاطین دور شویم و به اهلبیت نزدیک شویم که این همان توسل عملی است. توسل این است که خود را به اهلبیت نزدیک کرده و با عروة الوثقای آنها پیوند زده و وارد سفینه نجاتشان شویم تا اثر اصلی این تقرب را در آخرت بدست آوریم که همراهی با اهلبیت در درجات عالی بهشت است. لذا با گذشتن از ماه رجب و ورود به ماه شعبان قدر این ماه را بدانیم و برای ماه مبارک رمضان که به تعبیر اهلبیت عصمت و طهارت و اصحاب صالح ایشان، اول سال سلوکی است خود را آماده کنیم. و در ماه شعبان که آخر سال محسوب می شود اعمال خود را بررسی کرده و محاسبه نفسی داشته باشیم که چه کرده ایم؟ چقر استفاده کرده ایم؟ چقدر رشد کرده ایم ؟ یا خدای ناکرده چقدر معصیت داشته ایم؟ باید حسابی کرده و سپس استغفار و توبه ای داشته باشیم. اگر در روایات وارد شده که ماه شعبان ماه استغفار است به این دلیل است که آخر سال است. شستشویی کن و آنگه به خرابات خرام. این ایام، زمان شستشو کردن است تا با حلول ماه مبارک رمضان که سال سالکان الی الله هم آغاز می شود ما هم بتوانیم سال خوبی داشته باشیم و اگر سالک نیستیم حداقل با سالکان محشور شویم بلکه إن شاء الله سالک هم باشیم و در معیت عرفا هم قرار بگیریم. برای رفتن به ماه رمضان باید خود را بیشتر آماده کنیم و طوری مستعد شویم که تقدیراتی که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در شب قدر برای ما مقدر می کند همه باعث رشد و کمال ما باشد و طوری نباشد که وقتی به سال ما نگاه می کند ببیند که چیز خوبی نداشته ایم و سالی دیگر هم مثل امسال بهره زیادی نبریم حتما باید استغفار و شستشویی داشته باشیم. اگر از ماه مبارک رمضان استفاده نمی بریم به این علت است که آلوده ایم. آلودگی علت اصلی رشد نکردن ماست. متأسفانه ذهن آلوده، فکر آلوده، عقل آلوده تا قلب و روح آلوده ما باعث شده که در از ماه رمضان استفاده نکنیم ولی وقتی که طهارت در وجودمان بیاید از کوچکترین عبادت هم استفاده می کنیم و وقتی نفَس ما تسبیح خواهد بود که طاهر باشیم.
[ یکشنبه 92/3/19 ] [ 11:5 صبح ] [ فتیان ]
