تقدیم به محضر مبارک، مولای مظلوم، کاظم آل محمد، المذَّب فی قعر السجون که پس از قرنها هنوز غربت و مظلومیت حضرتش حتی در بین شیعیانش باقیست.
گاهی ما از روی ساده اندیشی گمان می کنیم که توطئه، آن چیزی است که ما به راحتی آن را می بینیم، می فهمیم و متوجه می شویم در حالی که در بسیاری از موارد توطئه ها آنقدر شکل پیچیده و ظریفی به خود می گیرند که حتی زیرکترین افراد هم متوجه نمی شوند و اگر امداد الهی نباشد هیچگاه این نقشه های پیچیده نقش بر آب نخواهد شد. تنها و تنها با تمسک به کتاب الله و ولی الله (قرآن و عترت) است که می توان توطئه ها را فهمید. یعنی هر جا کوچکترین فاصله ای و لو بسیار کم و نامحسوس از قرآن و عترت دیده شود آنجا همان نقطه انحراف است که گاهی همان نقطه کوچک در گذر زمان به شاهراه انحراف تبدیل می شود. همانگونه که در زمان امام صادق و امام کاظم صلوات الله علیهما دیدیم که یک عده نابخرد با اعمال سلایق شخصی و بدون توجه به توصیه های به ظاهر ساده امام صادق صلوات الله علیه باعث پیدایش فرقه انحرافی واقفیه شدند. شاید کسانی که در پیدایش این انحراف و ترویجش نقش داشتند هیچگاه گمان نمی کردند که ساده انگاری هایشان باعث چنین انحرافی شود اما در نهایت آن را به وجود آورده و ترویجش دادند. و این است که دشمن از همین سورخ رخنه کرده و به اهداف خود دست پیدا می کند. یکی از همین چیزهایی که در نظر ما بسیار پیش پا افتاده و غیر مهم به نظر می آید بحث تواریخ ائمه اطهار و مناسبات اسلامی است. ازبهترین دستاویزهای دشمنان برای اهدافشان دستکاری تاریخ برای ایجاد ابهام و گرفتن ماهی از این آب گل آلود است. دشمن برای برای رسیدن به اهدافی که در خلال بحث به مواردی از آنها اشاره خواهد شد تاریخ را دستکاری می کند و متأسفانه عده ای مقدس مآب جاهل هم با آنها همسو شده و آب به آسیابشان می ریزند. در نظر این مقدس مآبان جاهل و پوچ، تاریخ ولادات و شهادات و وقایع اسلامی جز یک حادثه اتفاقی نیست در حالی که به اعتقاد مومنین واقعی و طبق بیان ائمه اطهار، خداوند متعال، حکیم علی الاطلاق و مدیر و مدبر جهان است و همه چیز بر مدار حکمتها و قضا و قدر الهی اتفاق می افتد و اگر یک مناسبت در تاریخی اتفاق می افتد حکمتهایی دارد و ایام خاص، اثرات خاصی دارند که ما بسیاری از آنها را نمی دانیم. مثلاً اگر تولد امام کاظم در صفر اتفاق می افتد یا عید غدیر در ذی حجه یا عید بقر در ربیع الاول اتفاق می افتد همگی بر اساس تدابیر الهی است و متأسفانه عده ای با ساده اندیشی اینها را معلول حوادث اتفاقی و بدون حساب و کتاب می پندارند. با این بیان خیلی باید دقت کنیم تا مناسبات اسلامی را دقیق بدانیم تا بیشترین بهره وری را از آنها داشته باشیم. کسانی که اهل امور معنوی هستند خیلی برایشان مهم است که اعمالشان نتیجه مطلوب را داشته باشد و اگر در انجام اعمال اشتباهی رخ دهد قطعاً اثر آنها کمتر و یا حتی معکوس می شود. اگر شما در ایامی مثل شهادت ائمه اطهار که دشمنان شادی می کنند شما هم شادی کنید و در ایامی که آنها بخاطر شادی می کنند شما هم شادی کنید و در ایامی که آنها بخاطر شادی اهلبیت غمگین هستند شما هم غمگین باشید با آنها محشور می شوید و رنگ و بوی آنها را به خود می گیرید و آرام آرام با آنها تجانس پیدا کرده و خصال آنها در شما پدیدار می شود. به همبن دلیل دشمنان خیلی سعی دارند تا با دستکاری تاریخ ما را مانند خودشان بکنند و از طرف دیگر ما نتوانیم اثرات خاص را از ایام خاص بگیریم. برای این منظور در ابتدا سعی می کنند مناسبات ما را حذف کنند و یا حداقل با چیزهای دیگر آنها را تحت الشعاع قرار دهند. مثلاً 13 رجب که روز مهمی برای شیعیان است سعی در حذف آن می کنند و اگر نشد چیزی در کنارش قرار می دهند تا تحت الشعاع قرار گیرد. در بسیاری از مناسبات مثل عید بقر و ایام شهادت و ولادت برخی از ائمه اطهار مثل امام کاظم، امام مجتبی، امام رضا و ... متأسفانه موفق شده اند که آنها را دستکاری کنند ولی در مناسبتی مثل 13 رجب موفق به حذف آن نشده اند اما در کنارش وفات حضرت زینب را در 15 رجب ساخته اند که اصلاً منبع معتبری ندارد و قصدشان این است که از توجه به امیرالمومنین که اصل تشیع است کم کنند و شادی شیعیان را در آن ایام به عزا تبدیل کنند. ایامی که علاوه بر ولادت امیرالمومنین با به درک رفتن برخی از دشمنان اهلبیت مثل معاویة بن ابی سفیان لعنة الله علیهما همراه است و متأسفانه برخی از مقدس مآبان بی خرد هم به آن دامن می زنند تا جایی که حتی دهه زینبیه هم درست می کنند و نمی دانند که دشمنان می خواهند با یکی از اصحاب صالح ائمه، خود ائمه را حذف کنند. حضرت زینب هر قدر هم که مهم باشد نباید امیرالمومنین را تحت الشعاع قرار دهد. نه تنها حضرت زینب بلکه نباید با یک امام، امام دیگر را حذف کرد. همانگونه که دیده ایم و می بینیم که یک عده کلاش با سید الشهداء، امام مجتبی را حذف کردند تا جایی که می گفتند (العیاذ بالله) امام مجتبی ترسو بوده و جهاد نکرده. دردناکترین جای قضیه این است که عده ای به ظاهر خودی از روی خیانبت و یا حماقت دست به این دستکاری ها بزنند. به عنوان نمونه در این چند سال اخیر دکان داران سودجو، یک عده از مقدس مآبان احمق را هم با خود همراه کرده اند و ماه صفر را مانند ماه محرم سراسر اندوه جلوه می دهند تا دو ماه تمام دکان داری کرده و مردم را سرکیسه کنند و به اهداف شوم اقتصادی و سیاسی خود برسند. برای این کار هم شروع کرده اند ولادت امام کاظم را از هفتم صفر حذف کنند و به جای آن شهادت امام مجتبی را وارد کنند. آخر ماه را هم که شهادت رسول اکرم است. برای وسط ماه هم حیله جدیدی پیدا کرده اند و آن اینکه یکی از نقلهای شهادت امام رضا را آورده اند تا اول و وسط و آخر ماه را با فاصله حدود ده روز عزاداری نشان بدهند و متأسفانه مراکزی مثل آستان قدس هم آن را ساپورت می کنند و در تقویم قدس طی چند سال اخیر با حرکتی خزنده، ابتدا شهادت امام مجتبی را در کنار ولادت امام کاظم نوشتند و سال بعد ولادت امام کاظم را از آن حذف کردند و شهادت امام رضا را هم در وسط ماه آوردند. این در حالی است که مستندات علمی برای ردّ این تاریخ سازی بسیار است و خودشان هیچ دلیل علمی برای این دستکاری ها ندارند. متأسفانه إعمال سلیقه های شخصی و گروهی در مسائل دینی و تواریخ ائمه در سالهای اخیر به شدت رواج پیدا کرده و برخی از اصناف به ظاهر دینی هم پیش قدم در این دستکاری ها شده اند که البته بر هیچیک از مستندات علمی نیز استوار نیست و فقط مصالح اشخاص و اصناف و دولتها در نظر گرفته شده. و اگر این روند بخواهد ادامه پیدا کند مصیبتهایی که تا به امروز بر سر شیعه آمده بیشتر و بیشتر خواهد شد و دل مولایمان بقیة الله الاعظم بیشتر به درد خواهد آمد.
[ دوشنبه 95/2/13 ] [ 7:19 عصر ] [ فتیان ]
