آنچه باعث می شود انسان از ولایت الله و اولیاء الله دور بشود، حرام خواری است و حرام خواری باعث حرام کاری می شود. تمام افعال حرامی که از فرد صادر می شود، از غیبت و تهمت و افتراء گرفته تا زنا و غیره و ....، همه به خاطر حرام خواری است. حرام خواری باعث حرام کاری می شود و بالاترین حرام کاری، به قتل رساندن امام معصوم است؛ که انتهای فعل حرام است. کبائر از همین جا صادر می شوند، لذا تأکید اسلام به این است که شما بحث حلال خواری را خیلی مهم بدانید . دشمنان اهلبیت این را می دانستند و به خاطر اینکه کسی به طرف اولیاء الهی نرود، سعی می کردند آنها را حرام خوار کنند. این قاعده را معاویه به خوبی می دانست و از این راه برای دشمن سازی استفاده می کرد. ما در تاریخ موارد متعددّی داریم که دشمنان به کسانی که گرایش به اهلبیت پیدا می کردند، غذای حرام می دادند و نه تنها این گرایش، از بین می رفت، بلکه عناد پیدا می کردند و طوری می شد که حتی در مسموم کردن، خیانت کردن و به قتل رساندن اهلبیت کمک می کردند. در باب جعده همین را داریم که اول چنین نبود، به جعده حرام خوراندند و آرام آرام جعده از ولیّ خدا فاصله گرفت و بعد در نتیجه همین حرام خواری حاضر شد در قتل امام معصوم شریک شود و سمّ را به امام بخوراند.
پس حرام خواری این ها باعث شد در مقابل اولیاء الهی بایستند و قبل از اینکه بایستند، آن ها را انکار کردند . اول ولایت اولیاء الهی را انکار کردند، بعد در مقابل شان ایستادند و بعد هم با آن ها ستیز کردند، به بیت الزهرا حمله کردند، به حضرت زهرا، امیرالمومنین و حسنین حمله کردند و آن ها را مضروب کردند . این ها در اثر حرام خواری است.
چیزی که در سیتنیسم یعنی شیطان پرستی هم ترویج داده می شود و به عنوان اصل اساسی در سیتنیسم مطرح است، همین حرام خواری است. چون می گویند: تا کسی حرام خواری نکند، نمی تواند شیطان پرست شده و از شیطان پیروی کند. اول شیطان پرست می شود، بعد شیطان پیرو. و برای این کار حرام خواری را شرط می دانند .
طبق بیان قرآن کریم کسی که از ولایت الهی بیرون می رود و داخل در ولایت شیطان می شود و کسانی که تحت ولایت شیطان هستند، اکل حرام دارند . پس ما باید مواظب باشیم اکل حرام نباشد. نه فقط در این میدان که اکل حرام فقط به این مقدار نیست، بلکه شما غذایی را بخورید که وجوهات شرعی آن پرداخت نشده، مال یتیم را بخورید، چیزی را با غش خریده باشید، در چیزی سُحت باشد یا ربا، این ها هم حرام است. ما موظفیم تمامی موارد مأکولات حرام را شناسایی کنیم و از همهء آنها دوری کنیم .
داستان هایی را علما نقل می کنند که شاید خیلی ها در اوائل عمرشان منکر ولایت اولیاء الله نشده باشند مثل سید ابوالفضل برقعی، که در ابتدا از کسانی بود که ولایت اهلبیت را قبول داشت و منکر این حرف ها نبود، اما بعداً همنشین با غیر شیعیان شد، از مأکولات آن ها خورد و آرام آرام حرام در بدنش جا گرفت، پس عصمت اولیاء الله و ولایت آنها را انکار کرد. یا کسی دیگر چون سید حسین فضل الله در لبنان، که این چنین بود و شهادت صدیقهء کبری فاطمهء زهرا را انکار کرد، غدیر را انکار کرد و بعد گفت: این ها با دیگران برابرند . منشأ همه این ها حرام خواری است. پس ما موظفیم در مقابل حرام خواری ایستادگی کنیم و از حرام خواری فاصله بگیریم.
منشأ حرامخواری
حرامخواری به دو علت پدید می آید. یکی نبودن فقه و دیگری بودن فقر. اگر جامعه ما دچار این دو چدیده گردد به حرامخواری کشیده می شود و اگر بخواهیم جامعه را از حرامخواری نجات دهیم باید فقر را از جامعه ریشه کن کرده و فقه را در جامعه نهادینه کنیم.
نبودن فقه تا جایی ضربه می زند که گاهی می بینیم کسانی که از فقه بی بهره اند کسانی را که اهل فقه هستند متهم به حرامخواری می کنند زیرا مصداق و موارد حلال و حرام را تشخیص نمی دهند. و از همین جا بود که اهل شام به امیرالمومنین تهمت حرامخواری می زدند و معاویه را حلال خوار می دانستند. یا امیرالمومنین را بی نماز می دانستند و معاویه را اهل نماز و تهجد می پنداشتند. کسانی که در امر فراگیری فقه کوتاهی می کنند در دام فریب معاویه ها قرار می گیرند. همچنین است مسئله فقر که اگر آن را ریشه کن نکنیم دچار حرامخواری خواهیم شد. و این حرامخواری باعث دوری از ولایت و خدای ناکرده قطع شدن می گردد.
[ شنبه 96/4/10 ] [ 10:23 صبح ] [ فتیان ]
