ما با دو گروه مواجه هستیم یکی اولیاء الله و دیگری اعداء الله. وظیفه ما دوستی و همراهی با اولیاء الله و دشمنی و جنگیدن با اعداء الله است. اما قبل از هر چیز باید اولیاء و اعداء را بشناسیم و در مرحله دوم با اولیاء همراه و با اعداء جهاد کنیم. هر کدام از اولیاء الله و اعداء الله نشانه هایی دارند که می توان با آن نشانه ها تشخیص داد که کدام اولیاء و کدام اعدائند. اما برای بهتر شناختن اعداء الله دانستن این نکته ضروری است که اعداء الله دو قسمند: داخلی و خارجی. هر کدام از اینها هم یا قریب (نزدیک) هستند یا بعید (دور).
اعداء داخلی در درون جامعه شیعی هستند و اعداء خارجی در بیرون جامعه شیعی هستند. این اعداء اربعه بسیار زیادند اما در رأس اعداء داخلی قریب، نفس اماره است. و اعداء داخلی بعید، متشیعه ( شیعه نماها ) هستند یعنی کسانی که ادعای شیعه بودن می کنند ولی واقعا شیعه نیستند. و اعداء خارجی قریب، دشمنان شیعه در داخل دین اسلام هستند مثل سلفیه و اعداء خارجی بعید، در بیرون دین اسلام هستند مثل صهیونیزم.
اگر ما نسبت به یکی از اینها بی تفاوت باشیم قطعا از همانجا ضربه خواهیم خورد. پس وظیفه ما جهاد با اعداء اربعه است زیرا متشیه منافقند. سلفیه مشرکند. صهیونیزم ملحدند و نفس هر سه را دارد و نفاق و شرک و الحاد هر سه کفرند پس همه اینها کافرند و جنگیدن با آنها واجب. به تعبیر سوره اعراف این اعداء اگر راه رشد را هم به آنها نشان دهی قبول نمی کنند و برای از بین بردن شما اقدام خواهند کرد آنجا که فرمود : وَ إِنْ یَرَوْا کُلَّ آیَةٍ لا یُؤْمِنُوا بِها وَ إِنْ یَرَوْا سَبِیلَ الرُّشْدِ لا یَتَّخِذُوهُ سَبِیلًا وَ إِنْ یَرَوْا سَبِیلَ الغَیِّ یَتَّخِذُوهُ سَبِیلًا یعنی گر هر نشانه‌اى ببینند، ایمان نمى‌آورند و اگر راه رشد را ببینند، آن را برنمى‌گزینند و اگر راه انحراف را ببینند، آن را راه خود گیرند.
پس باید با هیچکدام مسامحه نکنیم و با روشهای مختلف از مدارا و تقیه گرفته تا شمشیر و موعظه و امر به معروف و نهی از منکر در عرصه های مختلف نظامی، فرهنگی ، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با آنها جهاد کنیم زیرا آنها دست از عداوتشان بر نمی دارند.
در هر حال و روی هم رفته وظیفه ما ولایت محوری و استکبار ستیزی است که در سوره حمد به آن اشاره رفته است.
[ پنج شنبه 96/5/5 ] [ 1:9 عصر ] [ فتیان ]
