در ابتدای ماه محرم هستیم. ماهی که اعراب در آن به عنوان اول سال شروع به شادی و پایکوبی می کنند و براساس این رسم آباء و اجدادی و تقلید جاهلی آن را مبارک می دانند درست برخلاف عرب که این ماه را نه شروع سال می دانند و نه مبارک. و به بیانی می توان گفت: محرم اول سال اعراب است نه عرب.
عرب و اعرابی در فرهنگ اسلام:
در فرهنگ اسلامی اعرابی به بادیه نشین جاهل و احمق گفته می شود که درک معارف الهی را نداشته و از مدنیت فرسنگ ها دور است.
از اینجاست که قرآن اعراب را غوطه ور در کفر و نفاق معرفی می کند و می فرماید انما الاعراب اشد کفرا و نفاقا
و امام صادق (ص) می فرماید: من لم یتفقه فی الدین الله فهو اعرابی.
اعرابی کسی نیست که در اقلیمی خاص بوده و زبانش عربی باشد بلکه اعرابی کسی است که دین را نشناسد و دارای چنین فرهنگ جاهلی و به دور از عقلانیت و بدور از فهم انسانی و درک فضائل رحمانی است.
و عرب برخلاف اعرابی کسی است که دارای عقلانیت و ادراک معارف الهیه بوده و به مدنیت رسیده لذا امام صادق فرمود: شیعتنا العرب: شیعیان ما کسانی هستند که دارای ادراک الهیات و مفاهیم عالی ولایی می باشند و از رسوم و خرافه های جاهلی دور هستند چه جاهلیت قدیم و چه جاهلیت مدرن.
فرهنگ اعراب و فرهنگ عرب به این معنی به هیچ اقلیم و زبانی اختصاص ندارد چه بسا شخصی در دل تهران یا قم یا اصفهان و سایر بلاد اعرابی باشد و یا برعکس عرب باشد.
مشکل ما این است که هنوز فرهنگ اسلامی را درست درک نکردیم و آن را متعلق به فرهنگ عربستان و سایر اعراب می دانیم.
واژه عرب در افواه و اذهان طوری دیگر جا افتاده، تا می گوییم عرب، به سراغ یکسری از کسانی می رویم که در محیطی خاص زندگی می کنند و به زبان عربی تکلم می کنند.
در فرهنگ اعراب ماه محرم را اول سال می دانند اما شیعه که همان عرب حقیقی است، طبق بیان معصومین رمضان را اول سال می دانند و به فرمایش ائمه اطهار این ایام را ایام نحس و پس از شهادت سیدالشهدا علاوه بر نحوست پر از غم و اندوه معرفی می کنند و حتی خود حضرت سید الشهدا برای مبارزه با فرهنگ جاهلی که محرم را مبارک معرفی می کرد قیامشان را در ماه محرم شروع کردند و پس از مدتی در همین ماه هم توسط اعراب جاهل به شهادت رسیدند.
لذا محرم برای ما علاوه بر نحوست دارای اندوه و عزاست و مخالفین آن را ایام سعد و میمون می دانند و مراسم شادی از جمله ازدواجشان را در این ماه علی الخصوص روز عاشورا قرار می دهند.
اهلبیت عصمت و طهارت برای نشان دادن صراط مستقیم هم علماً و هم عملاً به روشن کردن اندیش? مؤمنین پرداختند و تحریفات را گوشزد کردند و برخلاف روایت های جعلی که این ایام را سعد و میمون نشان می داد این ایام را منحوس و مغموم معرفی کردند و به جای جشن گرفتن در ماه محرم ماه رمضان را ابتدای سال قرار دادند و در روایاتی هم به این مهم تصریح کردند.
دشمنان اهلبیت در مقابل این اندیشه شروع کردند به سعد نشان دادن محرم و از طرفی اول ماه صفر را که ایامی سعد و بابرکت است و تولد امام کاظم هم در آن واقع شده، نحس نشان دادند و فضایل ابتدای ماه صفر را برای محرم جعل کردند و روایتهای نحس بودن ماه محرم را به صفر انتقال دادند.
و چقدر ما غافل بودیم و عالم نمایان ما در دقت و تحقیق در قرآن و عترت کوتاهی کردند که حتی در فقرات زیارت بسیار مشهور سیدالشهدا که از صدر اسلام توسط رسول الله مطرح شده بود و همگی به ان اهتمام داشتند، دقت نکردند که محرم وقتی است که بنی امیه به ان تبرک می جویند ( یوم تبرّکت به بنوامیه ) نفهمیدند که محرم را انها سعید می پندارند و ما آن را نحس یافته ایم.
سیاه پوشان اقدامی برای مبارزه با فرهنگ جاهلی:
شیعیان به پیروی از اهلبیت برای مبارزه با فرهنگ اعراب برنامه ای ترتیب دادند و در آن به جای جشن و سرور، در محفلی رسمی و علنی به پوشیدن لباس تیره که نمادی از عزا در کشورهای اسلامی بود اقدام کردند و پس از چند روزکه مصادف با محاصره اهلبیت در کربلا بود به اقامه عزاپرداختند واز روزه داری و برنامه ای شاد پرهیز کردندوعلاوه بر حفظ شعائر یعنی اقامه عزا، ایام مصیبت آل الله را به تبیین اهداف حرکت حماسی سید الشهدا که احیاء شریعت و طریقت شیعی بود اختصاص دادند و این ایام را فرصتی مغتنم برای بیان فرهنگ استکبار ستیزی اهلبیت شمردند.
[ شنبه 92/8/18 ] [ 11:49 صبح ] [ فتیان ]
