بسم الله الرحمن الرحیم
پیامی برای کسانی که هفتم ماه صفر را به عنوان شهادت امام مجتبی صلوات الله علیه اقامه عزا می کنند.
باید توجه داشت که شعائر اهلبیت صلوات الله علیهم منحصر در عزاداری نیست بلکه در موالید آنها نیز مسرور بودن از جمله شعائر است لهذا مولانا الرضا صلوات الله علیه می فرمایند: «یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَکُونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا ... (أمالی الصدوق)» و ضمناً ناقل نقل شهادت امام مجتبی در هفتم صفر شیعی نمی باشد بلکه این نقل را غیر شیعه نقل کرده اند و جناب شهید و جناب شیخ و کفعمی به این نقل اشاره نموده اند و خود قائل به آن نیستند چرا که نظر شیعه همانطور که علامه مجلسی و اتباعشان نقل فرموده اند بیست و هشتم صفر است و به همین دلیل است که ایام پایانی صفر موسوم به ایام حسنی است چنانچه که ابتدای محرم مشهور به ایام حسینی است.
همچنین علمای شیعه به غیر از این اواخر همچون عبدالکریم حائری در قم هیچکدام نقل غیر شیعه را معتبر ندانسته اند و به آن عمل ننموده اند و اگر بپذیریم که نقل شیعی هم در هفتم صفر برای شهادت امام مجتبی صلوات الله علیه باشد اما این مطلب با میلاد امام کاظم صلوات الله علیه تزاحم دارد و ترجیح هفتم صفر برای شهادت امام مجتبی ترجیح بلا مرجّح است زیرا اوّلا نقل شیعه و عمل آنها چنین نبوده ثانیاً برای شهادت امام مجتبی نقل غیر هفتم صفر هم می باشد اما برای ولادت امام کاظم صلوات الله علیه غیر از هفتم صفر نقل معتبر دیگری نداریم و ذی الحجه را که بعضی از اشخاص توهم کرده اند ولادت ایشان است معتبر نیست و برگرفته از تواریخ است پس روی هم رفته چاره ای نداریم جز اینکه باید ولادت امام کاظم را مقدم بداریم نه شهادت امام مجتبی؛ و هفتم صفر را میلاد با سعادت امام کاظم بدانیم تا ولادت امام کاظم از موالید ائمه حذف نشود.
از حکمتهای الهی است که این میلاد با میمنت، فاصل بین ماه محرم و ماه صفر باشد تا توالی عزاداری پیش نیاید چرا که سوگواری سیدالشهداء از سوگواری سیدالنّجبا منفک است هر چند که هر دو بزرگوار سیدا شباب اهل الجنّة هستند و این علاوه بر این است که دشمنان شیعه سعی بر این دارند که انفکاکی بین سبط اکبر و رسول اکرم ایجاد نمایند و شهادت رسول اکرم را نیز منتفی بدانند و در واقع حادثه ننگین سقیفه را نیز مخفی نمایند.
و اینکه آقای وحید خراسانی عمل عبدالکریم حائری را لازم دانسته اند خارج از تحقیق بوده و تقلید و تعصبی بیش نیست چرا که عمل غیر معصوم، حجت شرعی نیست.
و اینکه بعضی گفته اند که «روز بیست و هشتم صفر شهادت رسول اکرم نیز واقع است بدین لحاظ شهادت امام مجتبی تحت الشعاع قرار می گیرد لذا خوب است هفتم صفر را به این عنوان اختصاص داد»، این مغالطه ای است که از اهل علم بعید است. اگر چنین باشد پس این آقایان باید همین را در ولادت رسول اکرم نیز لحاظ می کردند که چون ولادت رسول الله با ولادت امام صادق یکی شده است و ولادت امام صادق تحت الشعاع قرار می گیرد پس باید روزی را برای امام صادق اختصاص دهند که با توضیحاتی که سابقا داده شد فساد این حرف کاملا واضح است.
باید این را هم گفت که شهادت امام مجتبی در هفتم صفر را کسانی بر پا نموده اند که می خواستند عزاداری ماه محرم و صفر را به هم متصل کنند و بدون دلیل این دو ماه را به ماه عزا تبدیل کنند تا به نیّات جاهلانه یا مغرضانه خود برسند در صورتی که در سیره این ایام از هم منفک است و نباید با هم خلط شود و نباید با استمرار ایام حسینی ایام حسنی از بین رود بلکه میمنت ولادت امام کاظم صلوات الله علیه حدّ فاصل این دو ایام است. پس نقل شهادت امام مجتبی در هفتم صفر نه اعتبار دارد نه شهرت. چرا که اعتبار از روایات به دست می آید و شهرت از عمل شیعیان به دست می آید که هیچ کدام، واقع نگردیده است. لذا طبق این عمومات باید همچون سنوات گذشته که هفتم صفر را میلاد امام کاظم صلوات الله علیه می دانستیم و به شاد باش می پرداختیم همچنان عمل نماییم و این میلاد خجسته را حد فاصل ایام حسنی و حسینی بدانیم.
باید توجه داشت که شهادت اصحاب در جنگ صفین که مصادف با این ایام است نیز نمی تواند مانع از اقامه سرور برای امام کاظم گردد هر چند که ما در شهادت اصحاب خصوصاً جناب عمار بن یاسر، مغموم خواهیم بود.
امید است که دیگر با این توجیهات به حریم تشیع توهین ننماییم.
والسلام علی من اتبع الهدی
[ دوشنبه 92/9/18 ] [ 11:16 صبح ] [ فتیان ]
