عده ای هستند که امام را قبول دارند و دم از ائمه اطهار می زنند و دوست دارند به امام برسند. علی علی و یا اینکه مهدی مهدی هم می کنند اما سوال اینجاست که آیا هر کسی که علی علی یا اینکه مهدی مهدی بگوید و دم از محبت مولا بزند و آرزوی قرار گرفتن در کنار مولا را در سر بپروراند آیا حتما به مولا خواهد رسید و در کنار او قرار خواهد گرفت و آیا اصلاً امام او را خواهد پذیرفت؟ و آیا اصلاً محبت او حقیقی است؟ ملاک و معیار چیست؟
جواب خیلی واضح است و آن اینست که همانطور که ملاک رسیدن به الله و حقیقی بودن محبت به ذات اقدسش، پذیرفتن و اطاعت امام معصوم است، در مرحله پایین تر هم ملاک رسیدن به امام و حقیقی بودن محبت به او، پذیرفتن و اطاعت از نُوّاب خاص و عام امام است. کسی که از پذیرش مرجع شریعتی و طریقتی و اطاعت از او سر باز بزند و تحت نظارت مستقیم و یا با واسطه مراجع شریعتی و طریقتی نباشد برای رسیدن به مولا جز خیالی خام را در سر نمی پروراند که ائمه اطهار فرموده اند: «فللعوام أن یقلدوه» زیرا «فإنهم حجتی علیکم و أنا حجة الله علیهم».
این وسوسه شیطان است که ما بخواهیم بدون ارتباط با مشایخ شریعتی و طریقتی دم از مولا بزنیم همانطور که وسوسه شیطان است که کسی بخواهد بدون امام به خدا برسد. و کسی که چنین کند مولای خیالی و مطابق با هوای نفسش را طالب است نه مولای حقیقی.
مولایی را در ذهن دارد که متناسب با هوای نفس اوست و اگر پرده ها کنار رود خواهد دید که این مولای ذهنی که به او دل بسته است مولای حقیقی نیست زیرا مولا علی تا مولا مهدی صلوات الله علیهم غیر از چیزی هستند که ما در خیالات خود می پرورانیم. و به همین دلیل بود که خیلی از خوارج به ظاهر، طالب امام بودند اما وقتی نزد امام میرفتند امام را آنگونه که می پنداشتند نمی یافتند و از آنجا که سنخیتی در اندیشه و اعمال و اخلاق و صفات با امام نداشتند پس از مدت کوتاهی با امام قطع رابطه می کردند و آرام آرام با توجیهاتی که در نفس خود می پروراندند به دشمن امام هم تبدیل می شدند. لذا اهل معرفت بر این تأکید دارند که فرد در ابتدا باید نزد کسانی که از امام پایینتر هستند و نایب امام هستند برود تا سنخیت پیدا کند و آماده پذیرش امام گردد و اگر کسی نتواند نزد مشایخ دوام بیاورد قطعا نزد امام هم دوام نخواهد آورد که گفته اند «مشت نمونه خروار است».
[ شنبه 93/5/18 ] [ 1:14 عصر ] [ فتیان ]
